W dniach od 30 sierpnia do 3 września 2017 r. członkowie wspólnoty uczestniczyli w prowadzonych przez o. Romana Jana Hernogę OCD rekolekcjach, których tematem było powołanie. Ojciec rekolekcjonista poprowadził nas od tematu powołania do życia, wiary i świętości, przez powołanie świeckich w Kościele, do tematu powołania do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.

Miłość jest najważniejszym powołaniem każdego z nas. Zostaliśmy stworzeni przez Boga z miłości i zaproszeni do dawania odpowiedzi na tę miłość. Jezus, Bóg-Człowiek, pokazuje człowiekowi pełną prawdę o nim samym, jego godność dziecka Bożego. Bogactwo darów Ducha św. powoduje, że każdy z nas jest niepowtarzalny, ma specyficzne talenty i dary. Dobra znajomość siebie jest bardzo ważna w rozpoznaniu powołania, przy czym nie ma powołań lepszych i gorszych, mniej lub bardziej służących zbawieniu.

Powołanie osób świeckich wyróżnia to, że jest to powołanie do życia w świecie i uświęcania świata „od środka”. Najczęstszym powołaniem świeckich jest powołanie do małżeństwa i rodziny, a najlepszym przykładem – Maryja, która miała rodzinę, męża, Dziecko i mnóstwo obowiązków.
Karmel bierze Najświętszą Maryję Pannę za wzór nazywając Ją Siostrą i ucząc się od Niej wiary, modlitwy, rozpoznawania i pełnienia woli Boga, służenia innym z miłością czyli upodabniania się do Jezusa Chrystusa. Duch Karmelu to wiara uboga i prosta, karmiąca się Pismem Świętym jak Maryja, która słuchała i rozważała w sercu Słowo Boże. Miłość do Matki Bożej łączy się w Karmelu z miłością do Jej Oblubieńca św. Józefa – mistrza modlitwy i milczenia, patrona życia wewnętrznego, wzoru ojca i pracownika. W centrum życia Karmelu jest modlitwa, a specyfiką – modlitwa myślna, która wg św. Teresy od Jezusa „nie jest niczym innym jak nawiązywaniem przyjaźni, podejmując wielokrotnie nawiązywanie jej sam na sam z Tym, o którym wiemy, że nas kocha” („Księga mojego życia” 8.5).

Powołanie do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych jest powołaniem do konkretnej wspólnoty. Nie jest to ani wspólnota zakonna (Świecki Karmel jest częścią Zakonu Karmelitów Bosych, ale jego członkowie nie są zakonnikami), ani wspólnota życia (którą stanowi rodzina), ale wspólnota wspomagająca wiarę i przeżywanie charyzmatu. Świecki Zakon Karmelitów Bosych, ma szczególną misję – szerzenia w świecie doświadczenia modlitwy, życia w obecności Boga, Jego miłości, ponieważ „człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków aniżeli nauczycieli” (Paweł VI „Evangelia nuntiandi” n. 41). Źródłem i początkiem apostolstwa w świecie jest Jezus Chrystus, a skuteczność zależy od nawrócenia i osobistej więzi z Nim.

Przytoczone myśli są jedynie subiektywnym wyborem i nie wyczerpują bogactwa treści konferencji wygłoszonych przez Ojca rekolekcjonistę. Ostatniego dnia, po zakończeniu ciszy obowiązującej w czasie rekolekcji, każdy z uczestników w trakcie podsumowania podzielił się tym, co go szczególnie poruszyło i refleksje te pokazały jak ważny temat został podjęty, i jak szeroki zakres zagadnień objął.