„Czego Pani sobie ode mnie życzy?” – tak pytała Łucja Maryję sto lat temu. Rocznica fatimskich objawień była mocnym akcentem tegorocznego, siedemnastego już, Spotkania Rodziny Szkaplerznej Warszawskiej Prowincji Karmelitów Bosych w Zamartem. Tajemnica Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi była treścią naszych rozważań.

Wyruszyliśmy z Warszawy w piątek, 30 czerwca 2017 r., w piętnastoosobowym składzie: Świecki Zakon Karmelitów Bosych, Bractwo Szkaplerzne i, co nas ucieszyło, osoby spoza wspólnoty. Naszym celem było spotkanie z Maryją, ale czas pielgrzymki sprzyjał też rozmowom, zwierzeniom, wzruszeniom i również nie opuszczała nas karmelitańska radość. Na miejscu stworzyliśmy wspólnotę modlitewną z innymi członkami wspólnot OCDS i Bractw Szkaplerznych. Jednoczyliśmy się we wspólnym czuwaniu i modlitwie różańcowej przed Najświętszym Sakramentem. Odmówiliśmy litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa. O godzinie 23:00 wzięliśmy udział we Mszy Świętej, którą odprawiał Ojciec Delegat Robert Marciniak OCD wraz z Ojcem Prowincjałem Janem Malickim OCD.

Ojcowie z Zamartego zapewnili nam miejsca do spania, więc wypoczęci zaczęliśmy sobotni dzień od Godzinek ku czci NMP i rozważań tajemnic różańcowych. Najdzielniejsi z nas wybrali się na spacer nad pobliskie jezioro.

Jak co roku, również i w tym, była modlitwa prowadzona przez braci kleryków. Bracia wprowadzili nas w godzinną modlitwę wewnętrzną. W ciszy i w modlitewnym rytmie dotykali nas fragmentami Słowa Bożego. Było to dobre przygotowanie do uroczystej Eucharystii, której przewodniczył ojciec prowincjał Jan Malicki OCD. Po Komunii Świętej ojciec oddał nas w uroczystym akcie Niepokalanemu Sercu Maryi. Następnie udaliśmy się na obiad przygotowany przez panie gospodynie z Zamartego. Mogliśmy też wysłuchać opowieści Ojca Przeora Krzysztofa Janka OCD o historii klasztoru i kościoła. Na koniec odśpiewaliśmy wspólnie nieszpory, zakończone konferencją Ojca Przeora. Ojciec pragnął uwrażliwić nas na treści orędzia fatimskiego i również, aby to pytanie, którym Łucja zaczynała rozmowy z Maryją, było i naszym pytaniem. „Czego Pani sobie ode mnie życzy?” pytajmy i wielkodusznie odpowiadajmy, przez osobiste wejście na drogę nawrócenia, pokuty i modlitwę ekspiacyjną w intencji nawrócenia grzeszników, aby zadośćuczynić Bogu i Niepokalanemu Sercu Maryi. Słowa Fatimskiej Pani, wypowiedziane do dzieci powinny dotykać i nas:

„Ofiarujcie się za grzeszników i powtarzajcie wielokrotnie, zwłaszcza kiedy będziecie podejmować jakąś ofiarę: O Jezu, czynię to z miłości do Ciebie, w intencji nawrócenia grzeszników oraz jako zadośćuczynienie za grzechy popełniane przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi”.

Na dwadzieścia lat przed objawieniami fatimskimi, w ostatnim swoim wierszu pod tytułem „Dlaczego kocham Cię Maryjo”, święta Teresa od Dzieciątka Jezus pisała:

Jeżeli Stwórca świata dał cierpienia tyle
Swej Matce, że konała z bólu i goryczy,
To łaską dla nas cierpieć przez wygnania chwile,
A cierpienie z miłości jest szczytem słodyczy!
Wszystko, co dał mi Jezus, niech weźmie z powrotem,
Powiedz Mu, Przenajświętsza, niech mnie nie oszczędza.
Gdy się skryje, zaczekam, Ty wiesz dobrze o tym,
Do dnia, w którym się zetli życia mego przędza.św. Tereska

Wsparci łaską Bożą możemy dać Maryi równie wielkoduszną odpowiedź.