Śp. Ojciec Edmund Wrzesiński odszedł do Pana w dn. 10 marca 2017 roku w Warszawie, w wieku 83 lat. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dnia 15 marca w Warszawie. Eucharystii przewodniczył Prowincjał Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Warszawskiej o. Jan Malicki OCD. W uroczystej Eucharystii udział wzięli OO. Karmelici Bosi Prowincji Warszawskiej, przedstawiciele Prowincji Krakowskiej, członkowie Świeckiego Zakonu ze Wspólnoty Warszawskiej, Rodzina Zmarłego Ojca oraz licznie zgromadzeni wierni.
O. Edmund pełnił funkcję Delegata Prowincjała ds. Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Warszawskiej i Asystenta Warszawskiej Wspólnoty OCDS. Jako Delegat Prowincjała ds. Świeckiego Zakonu zorganizował pierwsze spotkanie Przełożonych Wspólnot w Warszawie, które służyło większej integracji i pogłębieniu formacji permanentnej członków OCDS.
Jako Asystent Wspólnoty, wraz z jej ówczesną przełożoną, od r. 1993 „tworzył” Wspólnotę warszawską. Był doradcą w opracowywaniu programu życia i tworzenia dokumentów Wspólnoty. Spotkania prowadził z dużym spokojem i kulturą. Wnosił do Wspólnoty radość, pogodę ducha i harmonię. Zawsze otwarty na sprawy Wspólnoty i poszczególnych członków. Świadectwem tego może być fakt że podczas ustalania listy członków „odnaleziono” i odwiedzono siostrę Marię Siczek, która od ponad dziesięciu lat nie miała kontaktu z Karmelem. Była osobą leżącą. O. Edmund w jej mieszkaniu udzielił jej Sakramentu pokuty i odprawił Mszę Św. Dwa tygodnie później siostra Maria Siczek odeszła do Pana.
-
-
Pożegnanie o. Edmunda
-
Pożegnanie o. Edmunda
Będąc Asystentem Wspólnoty, uczestniczył zawsze w spotkaniach przez cały czas ich trwania, służąc w tym czasie spowiedzią. Był Ojcem duchowym dla wielu członków wspólnoty. Nadawał także duchowy kierunek życiu całej wspólnoty i czynnie w niej uczestniczył. Duży nacisk kładł na modlitwę i milczenie. Kierował się sprawiedliwością i miłością. Był wielkim patriotą. Dużą rolę przywiązywał do tradycji karmelitańskiej. Podczas adoracji pierwszo-czwartkowej w okresie adwentu prowadził śpiew „Dróżek Betlejemskich”, nawiązując do dawnej tradycji karmelitańskiej. Bardzo lubił śpiew gregoriański i muzykę klasyczną. Z dużą cierpliwością uczył nas śpiewu „Salve”. Prowadził rekolekcje wspólnotowe w Laskach pod Warszawą oraz rekolekcje dla czcicieli Matki Bożej Szkaplerznej, organizowane przez Wspólnotę w Laskach.
Mimo, że już nie pełnił funkcji Asystenta Wspólnoty, utrzymywał kontakt osobisty bądź telefoniczny z jej członkami. Często był zapraszany na nasze spotkania. Interesował się nadal nie tylko stroną duchową, ale również życiem poszczególnych osób ze Wspólnoty. Był do końca doradcą i Ojcem dla wielu z nas, otwarty i życzliwy dla każdego.
