O Wspólnocie

Świeckich Karmelitów Bosych w Warszawie

Kim jesteśmy?

Warszawska Wspólnota Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych jest częścią Karmelu Terezjańskiego, rodziny zakonnej o długiej historii. Duchowym ojcem Karmelu jest żyjący wiele wieków przed Chrystusem św. prorok Eliasz. W XIII w. Zakon otrzymał regułę od św. Alberta Jerozolimskiego, a wkrótce po tym zatwierdzenie papieskie. W XVI w. zakon został zreformowany przez św. Teresę od Jezusa i św. Jana od Krzyża. Reforma zapoczątkowała Karmel Terezjański. Na przełomie XVII i XVIII w. pojawiły się pierwsze publikacje dla świeckich żyjących duchowością Karmelu Terezjańskiego (Belgia i Francja).

Obecnie podstawą naszego funkcjonowania w Kościele są Konstytucje Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych zatwierdzone 16 czerwca 2003 przez Kongregację Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Rys historyczny

Początki Świeckiego Zakonu Karmelitańskiego w Warszawie nie są znane. Najstarsze odnalezione ślady znajdują się w archiwach czerneńskich. Dowiadujemy się z nich, że pod koniec lat 30 XX w. w Warszawie istniały dwa niezależne ośrodki tercjarskie, mimo, że w tym czasie w Warszawie nie było karmelitów, ani sióstr karmelitanek. Ówczesna Wspólnota liczyła ok 50 członków, z czego 25 można ustalić imiennie. W 1944 roku powstał w Warszawie klasztor oo. karmelitów bosych, który od 14 września 1947 roku znajduje się przy ul. Racławickiej 31. Ze wspomnień najstarszych członków wynikało, że już wtedy przy klasztorze istniała kongregacja tercjarska. Ze względu na lokalizację Zakonu w Stolicy i w związku z tym “szczególną opiekę” ówczesnych władz, brak jest dokumentów świadczących o istnieniu Świeckiego Zakonu w tym czasie.

W latach sześćdziesiątych XX wieku przemiany w kraju umożliwiły rozpoczęcie regularnych, chociaż nadal ograniczonych, spotkań, które odbywały się w domach prywatnych, a raz w miesiącu w klasztorze ojców karmelitów. Rozpoczął się rozwój wspólnoty, która liczyła wówczas 14 osób. Wspólnotą kierowała Przełożona, formacją Mistrzyni, a do pomocy była Rada Wspólnoty. Na spotkaniach była wspólna modlitwa, rozmyślanie, konferencja ojca. Kandydatki do III Zakonu zbierały się u przełożonej, przygotowując się do obłóczyn i profesji. Siostry nie ograniczały się do aktywności modlitewnej, ale na różne sposoby służyły Kościołowi i Zakonowi, o czym świadczą odznaczenia i podziękowania. Z tamtego tego okresu pozostał piękny ślad: kielich mszalny ufundowany przez Świecki Zakon. Na jego podstawie widoczny jest wysadzany kamieniami herb karmelitański oraz łaciński napis: “III Zakon Karmelitański [w] Warszawie 1964”. Na spodzie Natomiast od spodu kielicha znajduje się wygrawerowany tekst łaciński objaśniający intencje: „Na pamiątkę Powszechnego Soboru Watykańskiego II + dziewięciu lat przygotowań do Świętego Milenium Polski / Trzeci Zakon Karmelitański + Warszawa + R[oku]. P[ańskiego]. 1964”.

Pod koniec lat osiemdziesiątych, gdy Kościół odzyskał swobodę, oficjalnie zaistniał Świecki Zakon Karmelitów Bosych przybliżając świeckim osobom charyzmat Karmelu. Warszawska wspólnota całkowicie wyszła z konspiracji. Upadek komunizmu stworzył warunki do rozpoczęcie szerszej działalności wspólnoty. Ujawniły się trzy wyzwania, z którymi należało się uporać. Pierwsze natury psychologicznej: członkowie przyzwyczajeni do działań konspiracyjnych musieli odtworzyć się na nowe, nieznane nikomu osoby. Drugie organizacyjne: zamknięta i lokalna grupa stała się częścią składową wielkiej rodziny karmelitańskiej obejmującej wspólnoty na całym świecie. Wspólnota musiała włączyć się w życie Prowincji. Trzecim wyzwaniem, pastoralnym, było praktyczne wprowadzenie nauczania soboru watykańskiego II i współczesnego Kościoła (szczególnie św. Jana Pawła II) na temat roli świeckich. Należało stary, już przed II wojną światową krytykowany, model tercjarza usiłującego w jak największym stopniu naśladować zakonny sposób życia zastąpić modelem osoby, która łączy w sposób harmonijny swoje świeckie powołanie z autentyczną duchowością Karmelu Terezjańskiego. Drogę przezwyciężania tych wyzwań nakreślił ostatni wizytator ogólnopolski Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych o. Włodzimierz Tochmański OCD.
W latach dziewięćdziesiątych XX wieku zostały uporządkowane sprawy wspólnoty. W 1999 r. dokonano erekcji Wspólnoty i obrano św. Rafała Kalinowskiego za Patrona. Powstały poszczególne diakonie i została sporządzona dokumentacja.

Największy rozwój wspólnoty nastąpił w początkach nowego tysiąclecia. Dla pogłębienia poziomu formacyjnego, w ostatnich latach poza formacją własną, członkowie uczestniczą w warsztatach formacyjnych jak również w innych formach życia wspólnotowego organizowanych przez Radę Prowincjalną Prowincji Warszawskiej.

W 1999 r. zorganizowano pierwszą godzinną adorację Najświętszego Sakramentu w pierwsze czwartki miesiąca z modlitwą i Mszą św. w intencji kapłanów i powołań. Na uroczystość Bożego Ciała po raz pierwszy wspólnota oficjalnie przygotowała Ołtarz, który od tamtej pory jest przygotowywany corocznie. Zorganizowano pierwszą noc czuwania modlitewnego przed świętem Matki Bożej z Góry Karmel, aby rozpropagować święto Matki Bożej Szkaplerznej i zachęcić jak najwięcej osób do udziału we wspólnej modlitwie. Inicjatywy te są kontynuowane do dziś.

Obecnie w ogólnodostępnej kaplicy członkowie prowadzą także Różaniec wynagradzający Niepokalanemu Sercu Maryi w pierwsze soboty miesiąca oraz rozmyślanie przed Mszą Świętą podczas dnia skupienia w trzecie niedziele, przybliżając wiernym modlitwę karmelitańską. Członkowie Wspólnoty zaczęli także prowadzić nabożeństwo Drogi Krzyżowej w środy Wielkiego Postu.

Udział w życiu Kościoła

W 1999 r. zorganizowano pierwszą godzinną adorację Najświętszego Sakramentu w pierwsze czwartki miesiąca z modlitwą i Mszą św. w intencji kapłanów i powołań. Na uroczystość Bożego Ciała po raz pierwszy wspólnota oficjalnie przygotowała Ołtarz, który od tamtej pory jest przygotowywany corocznie. Zorganizowano pierwszą noc czuwania modlitewnego przed świętem Matki Bożej z Góry Karmel, aby rozpropagować święto Matki Bożej Szkaplerznej i zachęcić jak najwięcej osób do udziału we wspólnej modlitwie. Inicjatywy te są kontynuowane do dziś. Obecnie w ogólnodostępnej kaplicy członkowie prowadzą także Różaniec wynagradzający Niepokalanemu Sercu Maryi w pierwsze soboty miesiąca oraz rozmyślanie przed Mszą Świętą podczas dnia skupienia w trzecie niedziele, przybliżając wiernym modlitwę karmelitańską. Od KIEDY członkowie Wspólnoty zaczęli także prowadzić nabożeństwo Drogi Krzyżowej w środy Wielkiego Postu.
Podtrzymując polską tradycję Wspólnota wykonuje i rozprowadza palmy na Niedzielę Palmową oraz wiązanki polnych kwiatów i ziół na uroczystość Wniebowzięcia NMP. Organizowane są pielgrzymki z uczestnictwem parafian i zbiórki na misje karmelitańskie. Rozpoczęto sprzedaż wydawnictw karmelitańskich. Świecki zakon uczestniczył we wspólnotowych modlitwach w budowanej świątyni Opatrzności Bożej i pozostawiono oficjalny wpis do księgi wspólnot prowadzących tam modlitwy.
Od 200X roku z inicjatywy warszawskiej wspólnoty organizowany jest wyjazd na noc czuwania modlitewnego z okazji święta Matki Bożej Szkaplerznej w Sanktuarium Matki Bożej z Góry Karmel w Zamartem, na którym spotykają się wspólnoty prowincji warszawskiej, pielgrzymki z okolicznych parafii i wszyscy chętni.

Przedstawiciele Wspólnoty biorą udział w obchodzonym od 2008 roku Dniu Dziękczynienia. Mamy stały kontakt z Ogólnopolską Radą Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich. W 2017 roku włączyliśmy się w inicjatywę modlitewną Różaniec do granic prowadząc modlitwę różańcową z kaplicy św. Józefa.

Wspólnota otacza modlitwą intencje, które są jej powierzane. Pamiętamy o swoich zmarłych członkach zamawiając za nich Msze Święte wieczyste.

Obecnie warszawski Świecki Karmel liczy 39 członków. Asystentem jest o. Marian Stankiewicz OCD. Spotkania odbywają się dwa razy w miesiącu.

Asystent Wspólnoty

o. Jakub Kamiński OCD

o. Jakub Kamiński OCD

asystent wspólnoty

Rada Wspólnoty

  • Krystyna Balcer – przewodnicząca rady wspólnoty 
  • Monika Roguska- radna
  • Andrzej Witwicki – radny
  • Leszek Cieśliński – radny
  • Lucyna Kusak – formatorka
  • Iwona Witwicka – sekretarz
  • Andrzej Witwicki – skarbnik